υπερδοκώ

-έω, Α

θεωρώ κάτι ως πολύ θετικό και το αποδέχομαι («κἀμοὶ ὑπερδοκεῑ ταῡτα» — συμφωνώ και με το παραπάνω σε αυτά, Φιλόστρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + δοκῶ «νομίζω, σκέφτομαι, θεωρώ σωστό»].